نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

دستگاه جوجه کشی یک محفظه ای هست که علی رقم تولید و حفظ دما و رطوبت مورد نیاز جوجه کشی باید به مقدار کافی اکسیژن و هوای تازه وارد دستگاه کند و در اختیار جنین های درحال رشد قرار دهد.

 لذا تصور این که هوای محیط پیرامون دستگاه نقشی در عمل جوجه کشی ندارد و دستگاه ایزوله هست کاملاً اشتباه می باشد.

اگر شما صاحب یک دستگاه جوجه کشی از تولیدات شرکت های معتبر هستید قطعاً همراه دستگاه دفترچه راهنما و آموزشی جوجه کشی قرار دارد.

بدون استثنا در تمام این دفترچه ها شرایط محل نصب دستگاه ذکر شده است از مهم ترین این شروط محدوده دمایی مجاز بین ۲۲ تا ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد.

در طول سال بیشترین تماس با واحدهای خدمات پس از فروش شرکت های تولید کننده دستگاه جوجه کشی در فصل زمستان در محدوده ایامی است که موج هوای سرد و بارش های برف و باران در کشور حاکم است.

در این مقاله کوتاه قصد داریم به طور کاربردی چند عامل را بررسی و توصیه های لازم را برای جوجه کشی بهتر در این فصل سال به شما آموزش دهیم تا از جوجه کشی در زمستان لذت ببرید.

نکته اول

دمای اتاق دستگاه جوجه کشی

دمای اتاق

وقتی صحبت از دمای اتاق جوجه کشی می شود منظورمان دقیقاً کجای اتاق است ؟

منظور از دمای اتاق ، دمای هوا در فاصله ۵۰ سانتی متری دریچه های ورود هوای تازه می باشد که معمولاً در پایین ترین قسمت دستگاه جوجه کشی تعبیه شده‌اند، لذا گاها دیده می شود دمای اتاق در ارتفاع یک متری ۲۵ درجه بوده ولی به علت نفوذ توده هوای سرد از زیر درب ها و درزها هوا به دمای حدود ۱۰ درجه می رسد و از طریق دریچه های دستگاه وارد شده است و موجب ایجاد شوک حرارتی و ایجاد اختلاف دما در بین طبقات دستگاه جوجه کشی شده است.

بهتر است از یک پنکه کوچک برای ترکیب هوای گرم بالای اتاق و هوای سرد پایین استفاده شود و اگر از دستگاه های سایز کوچک و متوسط استفاده میکنید دستگاه را روی یک میز قرار دهید.

از نشانه های سرد بودن محیط نصب دستگاه ایجاد قطرات آب بر روی بدنه دستگاه و یا حتی پوسته تخم ها می باشد.

نکته دوم

بخار ساز

از دستگاه بخار سرد التراسونیک غافل نشوید دقت کنید که دستگاه های بخار ساز التراسونیک بدون این که در دمای آب و بخار حاصل تغییر چندانی ایجاد کنند آن را به داخل دستگاه هدایت می‌کنند. مشاهده شده که در فصل زمستان کاربرهای دستگاه جوجه کشی از آب بسیار سرد برای مخزن بخار ساز استفاده کرده اند و موجب خسارت جدی به جوجه کشی شده اند.

 همچنین دستگاه های بخار ساز التراسونیک بخار تولیدی را با کمک یک فن کوچک که در زیر مخزن دستگاه قرار دارد به داخل دستگاه هدایت می کنند لذا اگر در کف اتاق هوا سرد باشد همان هوای سرد را با رطوبت ترکیب کرده و وارد دستگاه جوجه کشی می‌نمایند.

بخار ساز

نکته سوم

در فصل سرما قبل از جوجه کشی تخم های نطفه دار را ابتدا در بیرون از دستگاه جوجه کشی به دمای ۲۵ تا ۳۰ برسانید و سپس داخل دستگاه قرار دهید تا روی پوسته آن ها شبنم ایجاد نشود.

دمای تخم نطفه دار

نکته چهارم

تجهیزات و تاسیاست استاندارد

در بسیاری از واحدهای جوجه کشی از آنجا که پیش بینی لازم برای فصل سرما به درستی انجام نشده است برای جبران دما از بخاری های برقی با مصرف برق بالا در کنار دستگاه جوجه کشی استفاده می کنند این کار یک خطر جدی در بردارد ( اُفت ولتاژ برق مجموعه شما)

 قطعاً استفاده از مصرف کننده های برقی پرمصرف در مزارع و واحدهای جوجه کشی آن هم از یک کنتور برق می‌تواند باعث اُفت ولتاژ شده و به سیستم کنترل دستگاه جوجه کشی آسیب رسانده و یا مانع گرم شدن کامل دستگاه شود. حتی در مواردی مشاهده شده که باعث ایجاد خطا در محاسبه دمای دستگاه های جوجه کشی شده است.

استفاده از ترانس محافظ جریان با قابلیت کاهنده و افزاینده ولتاژ امری ضروری در واحدهای جوجه کشی می باشد.

خلاصه مقاله

۱- هم دما کردن تدریجی تخم های نطفه دار با دستگاه

۲- کنترل دمای اتاق جوجه کشی کف اتاق

۳- استفاده از آب ولرم حدود ۳۰ تا ۳۵ درجه برای دستگاه بخار ساز

۴- استفاده از یک پنکه کوچک برای گرم نگه داشتن یکنواخت اتاق دستگاه جوجه کشی

۵- اجتناب از باز و بسته کردن بی مورد درب دستگاه جوجه کشی

۶- دقت در جریان کشی از برق

۷- استفاده از ترانس افزاینده ولتاژ

 



:: برچسب‌ها: جوجه کشی , دستگاه جوجه کشی , جوجه کشی در زمستان , دستگاه جوجه کشی خانگی ,
:: بازدید از این مطلب : 164
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 28 بهمن 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

به علت وارد شدن ماشین در زندگی و توسعه شهرنشینی، از تحرک ما انسان ها کاسته شده است. این پدیده سبب ظهور و بروز بیماری های قلب و عروق و افزایش وزن در این جوامع شده است. لذا اهمیت استفاده از رژیم های مناسب و موادی که بتوانند به طور طبیعی نیازهای ما را برآورده سازند به خوبی آشکار می گردد.

گوشت بوقلمون مناسب برای بیماری قلبی و چربی خون

در این راستا دستیابی به منابع غذایی سالم تر و در عین حال تامین کننده احتیاجات غذایی منطبق با سلیقه های گوناگون و در عین حال اقتصادی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مواد خوراکی طبیعی مطمئن ترین راه جهت تامین این نیازها هستند و یکی از این مواد گوشت بوقلمون به عنوان بهترین منبع تامین پروتئین حیوانی و مواد معدنی با کلسترول و چربی کم است. که حتی با دارا بودن دو نوع گوشت قرمز و سفید در بسیاری از موارد می تواند جایگزین گوشت قرمز گردد. خصوصا برای افرادی که به دلیل داشتن بیماری های خاص مانند بیماری های قلبی و چربی خون زیاد، قادر به استفاده از گوشت قرمز نیستند.

مدت زمان دوره پرورش بوقلمون برای عرضه به بازار

در حال حاظر بوقلمون ها همانند سایر ماکیان گوشتی هم در سالن و تحت مدیریت علمی پرورش داده شده و هم در مزارع دست به کار جوجه کشی بوقلمون میزنند. همچنین از خوراک یا کنسانتره هایی با فرمولاسیون مناسب استفاده می کنند که در این شرایط ظرف مدت ۴ ماه برای کشتار و عرضه به بازار آماده می شوند. لذا به دلیل زمان کوتاه تر پرورش و استفاده از مواد ویژه در خوراک، گوشت آن ها نرم تر، ارزان تر و سالم تر به دست مصرف کنندگان می رسد.

گوشت بوقلمون

ضایعات گوشت بوقلمون

گوشت بوقلمون دارای کمترین ضایعات (حدود %۱۸) بوده که از لحاظ اقتصادی خانوار بسیار مقرون به صرفه می باشد. همچنین گوشت بوقلمون به دلیل داشتن دو نوع گوشت قرمز(۴۰%) و سفید (۶۰%) می تواند نیاز هر سلیقه ای را برآورده سازد.

تازه یا منجمد ؟

از نظر کیفی تفاوت معنی داری میان گوشت بوقلمون تازه و منجمد وجود ندارد و می توان گوشت بوقلمون را تا ۶ ماه در فریزر نگهداری نمود و پس از آن جهت مصرف گوشت را از حالت انجماد خارج کرد که در این حالت گوشت به سرعت تازگی و طراوت اولیه خود را باز خواهد یافت علاوه بر این که هیچگونه افتی را در مواد مغذی آن شاهد نخواهیم بود.

پروتئین گوشت بوقلمون

پروتئین گوشت بوقلمون دارای اسید آمینه های متعددی از جمله تریپتوفان بوده که پیش ماده تولید سروتونین می باشد. این ماده در احساس آرامش، کنترل اشتهاء و ایجاد گرسنگی یا سیری نقش عمده ای داشته و کاهش آن در خون موجب افسردگی و حتی گرسنگی می گردد. در فصول سرد سال به دلیل کاهش شدت نور خورشید میزان سروتونین در بدن کاهش می یابد. لذا در این فصول مصرف گوشت بوقلمون می تواند نیاز بدن به اسید آمینه تریپتوفان باشد.

آهن موجود در گوشت بوقلمون

گوشت بوقلمون دارای مقادیر فراوان آهن قابل جذب می باشد که نقش آن در افراد کم خون و یا در حال رشد بسیار ارزنده است. وجود پروتئین های مناسب در کنار آهن موجب بهبود سیستم امنیی بدن گشته و بدن را در مقابل انواع بیماری های مقاوم می سازد. پیش بینی می شود با توسعه مراکز پرورش، میزان تولید و مصرف گوشت بوقلمون در کشور افزایش و سلامت افراد تضمین بیشتری یابد.

گوشت بوقلمون

 



:: برچسب‌ها: گوشت بوقلمون , پرورش بوقلمون , جوجه کشی بوقلمون ,
:: بازدید از این مطلب : 179
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 18 بهمن 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

در اقلیم های گرم و مدیترانه ای، اردک ها اغلب بر روی بستر نرده ای پرورش می‌یابند. زیرا تهویه از طریق بستر در دفع حرارت محسوس سودمند است. برخی مصالح مانند شبکه های سیمی با روکش پلاستیکی، پلاستیک فشرده، بستر فلزی مشبک، بستر نرده ای چوبی یا ساخته شده از گیاه بامبو به عنوان مواد بستر استفاده شده اند اما باید به دقت ساخته و نصب شوند زیرا تراشه ها و لبه های تیز باعث خراشیدگی پا شده و بلافاصله عفونی شده و باعث التهاب مفاصل و سپتی سمی می گردد. در هنگام استفاده از بامبو به خصوص در زمان اتصال آن ها به یک دیگر جهت استحکام، تراشه های آن باعث جراحت و به تدریج مرگ پرنده می‌شود.

وضعیت فاضلاب در بستر نرده ای

جهت جلوگیری از تجمع فاضلاب در زیر نرده ها تعبیه زهکش ها ضروری است و چاه فاضلاب مناسب جهت ورودی مجاری زهکش ها و سیستم فاضلاب نیز باید فراهم گردد. در قسمت بستر نرده ای، کف پوش های ورودی فاضلاب و مجاری زهکش ها جهت جلوگیری از فعالیت بی هوازی باکتری ها در فاضلاب و ایجاد بوی نا مطبوع مرتبا شسته و تمیز شوند. استفاده از سیستم های هدایت کننده فاضلاب به سمت مجاری جمع کننده آن توصیه می شود.

پرورش اردک در اقلیم های گرمسیری در گذشته چگونه بوده است؟

در گذشته، در جایگاه های پرورش نیمه متراکم گله مادر و جوجه اردک به محوطه ماسه ای و پوشیده از کاه و کلش دسترسی داشتند اما با افزایش نگرانی‌ها درباره سلامت و بهداشت در زمان جوجه کشی اردک  به تدریج باعث ساخته شدن محوطه بتونی گردید که این نوع بستر نیز جهت ممانعت از کثیف شدن پرهای پرندگان، نیازمند شست و شوی مداوم است. جلوگیری از آلوده شدن اردک های اهلی به بیماری توسط پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مهاجر ضروری است به همین منظور میتوان از توری های پلاستیکی یا توری های مشبک با چشمه های ریز جهت محصور کردن پرندگان بهره جست.

اردک

تاثیر سایه در پرورش اردک

در اقلیم های گرم، سایه بودن مداوم محوطه بتونی از جذب نور خورشید جلوگیری کرده و امکان استراحت پرندگان بر سطح خنک و سرد و به دور از نور خورشید را فراهم می‌کند. در اقلیم های مدیترانه ای و معتدل آلونک های متحرک در طول تابستان برای پرندگان سایه ایجاد کرده و در فصول سرد سال نیز از تابش و حرارت خورشید استفاده می کنند.

علاقه ی اردک ها به شنا کردن

اردک های مادر و جوجه اردک ها جهت شنا کردن به آب خارج محوطه دسترسی دارند. اردک ها از شنا کردن لذت برده و در دفع حرارت آن ها موثر است زیرا افزایش جریان خون به پاها، بالها و نوک و متعاقبا دفع حرارت محسوس برای پرندگان خوشایند است. علی رغم این، دفع حرارت به این شیوه تحت تاثیر دمای آب قرار می گیرد. مجاری آب با عرض ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر و حداکثر عمق ۱۵ سانتیمتر جهت کاهش فاضلاب تولید شده به منظور جلوگیری از افزایش دمای آب در سایه قرار گیرند. فراهم کردن آب جاری حتی با سرعت ناچیز، می تواند دمای آب را تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد کاهش دهد که با افزایش نگرانی ها درباره آلودگی و قوانین آمریکای شمالی و اتحادیه اروپا، فاضلاب باید در زمین های کشاورزی منتشر شده و یا از ورود آب زائد به نهر و رودخانه ها و سیستم های فاضلاب جلوگیری شود. فراهم کردن محوطه بیرون با اسپری کنترل شده آب به صورت الکتریکی در دو متری بالای سر جوجه، بدون تولید فاضلاب به طور قابل توجهی باعث کاهش دما می گردد. مرطوب کردن بستر محوطه بیرون در تبادل گرمایی موثر بوده و در ساعات گرم روز با ایجاد بستر خنک جهت استراحت و رفتار اجتماعی آن ها سودمند است.

اردک

 



:: برچسب‌ها: اردک , جوجه کشی اردک ,
:: بازدید از این مطلب : 165
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 بهمن 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

قفس مرغ عشق در بین تجهیزات لازم برای نگهداری مرغ عشق اهمیت ویژه ای دارد. به علاوه محل قرار گیری قفس مرغ عشق در منزل مسکونی شما نیز حائز اهمیت است.

اکیداً به شما توصیه می کنم، پیش از ورود مرغ عشق به منزل، در خصوص تجهیرات لازم برای نگهداری مرغ عشق تصمیم گیری نمایید. پیش از این نیز ذکر شد که مرغ عشق هنگام ورود به مکان تازه دچار تنش می گردد، لذا خریداران و خوانندگان محترم بایستی از ایجاد تنش مضاعف در این پرنده دوست داشتنی ( با تغییر مکرر مکان قفس مرغ عشق )، اجتناب ورزند. یک قفس مرغ عشق علاوه بر اندازه مناسب، باید دارای تجهیزاتی چون میله‌های افقی و عمودی، ظروف غذا و آب مناسب، سه یا چهار نشیمنگاه در ارتفاعات متفاوت و نیز پوشش مناسب جهت پوشانیدن قفس مرغ عشق در مواقع ضروری بوده و لانه ی مناسبی جهت جفت گیری مرغ عشق داشته باشد.

محل قرار گیری انواع قفس مرغ عشق

 برخی از انواع قفس ها، انحصارا بایستی روی میز قرار گیرند. تعدادی نیز باید الزاماً در حالت ایستاده استفاده شوند. انتخاب هر یک از این انواع، کاملا به سلیقه شما بستگی دارد. اگر شما دارای منزلی پر جنب وجوش، همراه با کودکان خردسال و سایر جانوران دست آموز هستید، ما قفس های نصب شده بر دیوار را به شما توصیه می نماییم. در صورت برخوردار بودن از زندگی آرام و عاری از هرگونه جنب و جوش،قفس مرغ عشق و سه پایه زیر آن گزینه مناسب برای شما خواهند بود.

قفس مرغ عشق قفس مرغ عشق

هنگام خریداری سه پایه زیر قفس مرغ عشق ، دقت نمایید که شی مزبور کاملاً با استقامت بوده و با قفس مرغ عشق از نقطه نظر اندازه، در تناسب باشد. به سبب آن که پرنده اغلب اوقات خویش را در داخل قفس می گذراند، شما با انتخاب قفس ایمن و مطلوب برای وی، محیط زندگی مرغ عشق را ایده آل می نمایید.

هنگام انتخاب قفس مرغ عشق بایستی به چند نکته خاص توجه نمایید:

۱- از اندازه مناسب قفس مرغ عشق اطمینان حاصل نمایید. ابعاد قفس مطلوب برای یک جفت مرغ عشق (طول، عرض و ارتفاع)، بایستی حداقل ۷۵*۶۰*۱۰۰ سانتی متر مکعب باشد.

۲ – قفس آکریلیک، به لحاظ شستشو از سایر انواع قفس ها، مناسب تر می باشد. قفس های ساخته شده از چوب یا بامبو، ظرف مدت زمان کوتاهی توسط منقار پرنده از بین می روند.

۳ – از باز و بسته شدن مناسب در قفس مرغ عشق ، پیش از خریداری مطمئن شوید. از ابتیاع قفس هایی که دارای دری گیوتین مانند هستند، جداً خودداری کنید.

۴ – سینی کف قفس مرغ عشق بایستی ساختاری مناسب داشته و ورود و خروج آن به قفس به آسانی انجام پذیرد. به علاوه در زیر سینی، باید شبکه سیمی وجود داشته باشد که هنگام تعویض و شست و شوی سینی، مانع فرار پرنده گردد.

اندازه و ابعاد قفس مرغ عشق

به یاد داشته باشید که قفس بایستی به اندازه ای بزرگ باشد که لوازم قفس مرغ عشق نظیر ظروف غذا و آب، نشیمنگاه ها و اسباب بازی های پرنده مثل نردبان مرغ عشق به راحتی در آن جای گیرند. جهت اطمینان از اندازه مناسب قفس، می توانید طول، عرض و ارتفاع آن را اندازه گیری نمایید. چنان چه ذکر شد، اندازه قفس مطلوب برای یک جفت مرغ عشق حداقل ۷۵*۶۰*۱۰۰ سانتی متر مکعب می باشد. در برخی از کتب، ابعاد طول، عرض و ارتفاع قفس در کم ترین حالت برای یک قطعه مرغ عشق، سرجمع ۱۵۲ سانتی متر بیان شده است (طول: ۶۰ سانتی متر، عرض: ۴۶ سانتی متر و ارتفاع: ۴۶ سانتی متر).

جنسیت مرغ عشق در اندازه ی قفس موثر است چنان چه مرغ عشق خریداری شده دارای ذاتی پر جنب و جوش بوده و متعلقات قفس نیز فراوان است، اندازه قفس مرغ عشق بایستی بزرگ تر باشد. توصیه ما به شما، انتخاب بزرگ ترین نوع قفس ممکن می باشد. به یاد داشته باشید که مرغان عشق همانند هواپیماهای کوچک، به جای حرکت عمودی هلیکوپتری، عموما به صورت افقی پرواز می کنند. بدین لحاظ، قفس های مستطیلی شکل و طویل در مقایسه با قفس های مرتفع و باریک، ارجح می شود. قفس های مستطیلی شکل، امکان پرواز افقی پرنده را فراهم می نمایند.



:: برچسب‌ها: مرغ عشق , قفس مرغ عشق ,
:: بازدید از این مطلب : 145
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 بهمن 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

قفس قناری و انواع آن بر اساس سایز و اندازه

قفس قناری بر اساس سایز در سه نوع که عبارتد از: قفس قناری تک، جفت کن و جوجه پرون در بازار موجود می باشد.

قفس قناری تک: قناری ها را به صورت تنها (معمولا قناری نر) را در این قفس به منظور آماده شدن برای جفت گیری نگهداری می کنند. البته از قفس قناری تک در منازل نیز استفاده می شود که معمولا برای لذت بردن از صدای قناری یک قناری در این قفس نگهداری می کنند. طول قفس قناری تک حدودا ۳۵-۳۰ سانتی متر می باشد.

قفس قناری

قفس قناری جفت کن: این قفس مناسب برای زمانی است که قناری ها آماده جفت گیری و تولید مثل هستند. قناری ها را به صورت جفت جفت (یک نر و یک ماده) وارد این قفس ها می کنند. طول این نوع از قفس حدود ۴۵-۴۰ سانتی متر است.

قفس قناری

قفس قناری جوجه پرون: جوجه هایی که آماده پرواز شده اند را در این نوع از قفس نگهداری می کنند. که معمولا طول آن حدود یک متر است.

قفس قناری

ابعاد قفس قناری

قناری ها به فضای بزرگ عادت دارند. از این رو باید قفسی را انتخاب کنید که فضای کافی برای پرنده داشته باشد. هیچگاه یک قفس قناری را صرفاً به خاطر ظاهر قشنگ آن انتخاب نکنید چون احتمال دارد که برای پرنده بسیار کوچک باشد، باعث آسیب دیدن پرهای او شده و در نتیجه سلامتی او را به مخاطره اندازد. قفس قناری باید آنقدر بزرگ باشد تا پرنده آزادی حرکت داشته باشد. اگر قفس تنها برای یک پرنده در نظر گرفته شده باشد باید حداقل طولی معادل ۴۰ سانتی متر داشته باشد و اگر برای دو پرنده است باید ۵۰ سانتی متر طول داشته باشد. چنانچه به هر دلیلی مجبور به انتخاب قفس کوچک تر می باشید باید هر روز مدتی به پرنده اجازه دهید تا از قفس خارج شود و پرواز کند.

شکل قفس قناری

قفس های مربع یا مستطیل شکل، بهتر از قفس های گرد است. زیرا فضای داخل قفس های گرد برای پرنده بسیار تنگ می‌باشد. قفس های فلزی در مقایسه با انواع چوبی به جرب ها و میکروب ها امکان مخفی شدن نمی دهند و در عین حال راحت تر تمیز می شوند. برای جلوگیری از گیر کردن سر پرنده در بین میله های عمودی قفس قناری ، فاصله بین آن ها باید در حدود ۵/۹ الی ۱۹ میلی متر باشد. البته وجود چند میله افقی علاوه بر استحکام بخشیدن به قفس قناری سبب فراهم آمدن جای پای مناسبی نیز می گردد تا پرنده بتواند از دیواره آن بالا برود.

قفس قناری

نکات مهم در انتخاب درب قفس قناری

قفس قناری

یکی از کارهای مشکل در پرورش قناری داخل و خارج کردن پرنده از قفس است. بدین جهت درب قفس قناری باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا شخص بتواند پرنده را در حالی که در میان دست خود گرفته است به راحتی و بدون برخورد دست با قفس قناری از آن خارج نماید.

بهترین نوع درب قفس به شکلی است که دارای لولا بوده و به طرف خارج باز می شود ولی انواع دیگری نیز وجود دارد که به صورت کشویی به سمت بالا باز می گردد که باید مراقب اینگونه درها باشید زیرا اگر به طور ناگهانی بسته شوند می توانند برای قناری همچون تیغه گوتین عمل کنند. برای جلوگیری از احتمال وقوع چنین حالتی می توان از یک قلاب و گیره لباس استفاده کرد و در را با آن نگه داشت حتی بعضی از قفس ها دارای بیش از یک در و با اندازه های مختلف می باشند و یا سقف آن ها به کنار می رود تا قناری بتواند هر موقع که مایل باشد داخل یا خارج شود.

در داخل برخی قفس ها ظرف های مخصوص آب و دان نیز وجود دارد، اما از ظرف های پلاستیکی یا سرامیکی نیز می توان برای این منظور استفاده کرد. ظرف ها باید روی کف قفس قناری و به دور از چوب هایی که جهت نشستن پرنده در نظر گرفته شده اند، قرار گیرند تا از ریختن مدفوع پرنده بر روی آنها و آلوده شدنشان جلوگیری شود.

قفس هایی نیز وجود دارند که جهت آویزان کردن ظرف های آب و غذا به دیواره آن ها جاهای خاصی تعبیه شده است که هم مانع از واژگون شدن ظروف می شود و هم احتمال ریختن مدفوع پرنده روی آن ها کاهش می یابد. همچنین در این گونه قفس ها درهای متعددی جهت سهولت در نظافت و پرکردن دوباره ظرف ها وجود دارد.

قرار دادن وسایل بازی در قفس قناری

 قناری را با قرار دادن وسایل اضافی و غیر ضروری در قفس گیج نکنید. اینگونه وسایل قفس قناری را در هم ریخته و مزاحم حرکت پرنده شده و مانع آواز خواندنش می‌گردد. یک اسباب بازی ساده، به عنوان مثال یک زنگ یا آینه را می توان به دیواره قفس قناری وصل کرد. هرگز از ریسمان بلند یا زنجیر که امکان دارد به قناری گیر کرده و او را زخمی نماید، استفاده نکنید. حتی یک توپ تنیس روی میز و یا یک شاخه درخت می تواند تفریح جالبی برای او باشد. ابتکار به خرج دهید و هر از چندگاه اسباب بازی ها را عوض کنید. از وسایلی که ممکن است سمی و یا دارای لبه تیز بوده و یا تکه های کوچک داشته باشند و توسط پرنده بلعیده شوند استفاده نکنید.

قفس قناری

انتخاب چوب زیر پا در قفس قناری

به عنوان چوب زیر پای قناری، می توان دو یا سه عدد شاخه درخت درون قفس قناری قرار داد. جهت ورزش دادن پاها و پنجه های قناری بهتر است چوب ها دارای قطر های مختلف بین ۱ تا ۲ سانتی متر باشند. هیچگاه آن ها را بالای ظروف غذا و آب قرار ندهید و بهتر است به قدر کافی از هم دور باشند تا پرنده مجبور شود بین آن ها پرواز کند. یک قناری باید بتواند از بال های خود استفاده کند زیرا ورزش عاملی حیاتی برای یک قناری سالم است. باید مراقب باشید که چوب ها به اندازه کافی از دیوارهای قفس قناری دور باشند تا پرهای دم پرنده آسیب نبینند. همچنین جهت فعالیت بیشتر پرنده، قرار دادن یک شاخه در بالای قفس قناری مناسب می باشد، البته باید توجه کرد که فاصله کافی از سقف قفس رعایت شود.

پوشاندن کف قفس قناری

کف قفس قناری را با حوله کاغذی یا پلاستیک بپوشانید. روزنامه برای این کار مناسب نیست چرا که جوهر مطالب چاپ شده روی آن به بدن قناری می‌مالد و باعث کثیف شدن او می گردد و حتی در برخی موارد موجب مسمومیت مزمن پرنده با سرب می شود. کف بعضی قفس ها کشویی است و در برخی دیگر قفس قناری توسط لولایی به کف آن متصل بوده و یا قفس کلاً از ناحیه زیرینش جدا می گردد تا راحت تر بتوان آن را تمیز کرد. بهترین مورد مصرف این قفس ها زمانی است که می خواهید پرنده را به بیرون از منزل ببرید. در این مواقع قسمت زیرین قفس قناری را برداشته و قفس را روی سبزی ها قرار دهید تا پرنده بتواند طعم طبیعت وحشی را بهتر بچشد.

نظافت کف و میله های قفس قناری

هر هفته کف قفس قناری را شسته و کاملاً خشک کنید و هر چند وقت یک بار نیز میله های قفس را تمیز نمایید. با کمک یک برس سفت می توان هرگونه ذرات خشک شده بر روی قفس قناری را پاک کرد. چوب های داخل قفس را با یک برس معمولی و یا برس مقعری که مخصوص پاک کردن چوب ها می باشد و یا کاغذ سنباده نرم تمیز نمایید. قبل از بازگرداندن مجدد آن ها به داخل قفس، اجازه دهید که کاملاً خشک شوند. چوب های خیس یا مرطوب باعث تورم مفاصل، رماتیسم و یا سرماخوردگی پرنده می شوند. ظرف های آب و غذا را باید به طور روزانه با آب گرم و صابون بشویید. شاید بهتر باشد در هنگام شستشوی کامل قفس، جهت نگهداری موقت پرنده، قفس کوچک دیگری نیز داشته باشید.

قفس قناری

مناسب ترین محل برای قفس قناری در منزل کجاست؟

محل قرارگیری قفس قناری در منزل نیز خود نکته بسیار مهمی است. ترجیحا قفس را در سطح دید یعنی در ارتفاعی حدود ۲ متر بالاتر از سطح زمین نصب کنید. اگر قفس قناری را خیلی پایین نصب کنید، موجب وحشت قناری می شوید زیرا در طبیعت، خطر (یا به عبارتی پرنده شکاری) همواره از بالای سر، قناری را تهدید می کند. از طرفی دیگر فقسی که خیلی بالا باشد مانع ارتباط کافی پرنده با انسان می گردد. از قرار دادن قفس قناری بر روی زمین خودداری کنید. آن را یا آویزان کرده یا روی یک پایه یا میز نزدیک به دیوار قرار دهید. اگر یک یا دو سمت قفس قناری بسته باشد برای پرنده حکم یک لانه را پیدا می‌کند و در این شرایط، پرنده بیش از زمانی که قفس از چهار طرف باز است، احساس راحتی و امنیت خواهد کرد.

چند روز اول قفس را باید در یک اتاق آرام و ساکت (مثل انباری) قرارداد. این کار موقتی و تا زمانی است که پرنده با محیط جدید خو بگیرد. پس از مدت کوتاهی او را برای همیشه به اتاق شلوغ تر انتقال دهید. از قرار دادن قفس قناری در آشپزخانه که معمولا تغییرات شدید دمایی و بخار چربی دارد خودداری کنید. حتی الامکان دمای روزانه باید بین ۱۵ تا ۲۱ درجه سانتیگراد و شب هنگام بیش از ۵ درجه سانتیگراد باشد.

مکانی را انتخاب کنید که هوای آن به خوبی تهویه شده و عاری از دود و دور از کوران هوا باشد. بدن پرندگان زینتی را لایه نازکی از پر می پوشاند و در نتیجه نسبت به سرما حساسیت بیشتری دارند. از هیترها و رادیاتورهایی که هوا را خشک کرده و در نتیجه به پرهای پرنده آسیب می رساند استفاده نکنید. همچنین قرار دادن طولانی مدت پرنده در معرض هوای گرم باعث تولک رفتن زودرس (قبل از موعود) می‌گردد.

قرار دادن قفس قناری در معرض نور

قناری ها به خوبی در برابر افتاب و نور عکس العمل نشان می دهند. روزانه باید چند ساعتی قفس قناری را در معرض نور خورشید قرار دهید اما مراقب باشید که مبادا بیش از حد در معرض نور خورشید قرار گرفته و آفتاب زده گردد. برای این منظور باید مطمئن باشید که بخشی از قفس در سایه است و پرنده می‌تواند با جابجایی به موقع، از خود در برابر گرما زدگی مواظبت کند.

شرایط  قفس قناری هنگام خوابیدن پرنده

قناری عادت دارد که با غروب آفتاب بخوابد. از این رو باید هنگام شب، اتاق محل نگهداری آرام و تاریک باشد. اگر چنین امکانی وجود ندارد، انداختن یک پارچه روی قفس قناری برای این منظور کافی می باشد. گاهی اوقات پارچه مزبور باعث هیجان زدگی و عصبانیت قناری می شود که در این صورت باید از این روش صرف نظر نمود. قفس یک پرنده آرام را هرگز نباید در طول روز پوشانید.

بیرون بردن قفس قناری از منزل

اگر مایلید قفس قناری را به بیرون از خانه ببرید، باید به خاطر داشته باشید که قفس به علت جلای فلزی که دارد انعکاس نور شدیدی ایجاد می کند که سبب جلب نظر موجودات مختلف می‌شود. برای رفع این مشکل می‌توان قفس قناری را به شاخه های یک درخت و دور از نور مستقیم آفتاب و پرندگان شکاری آویزان کرد. قرار دادن قفس روی زمین فقط در شرایطی امکان پذیر است که مکان دور از خطر بوده و نظارت دائم بر آن داشته باشید. بدانید که پرنده شما یک قربانی ناتوان است و نمی تواند از خطر هایی که برای پیش می‌آید بگریزد. هیچگاه پرنده را هرقدر هم که دست‌آموز باشد بدون قفس بیرون نبرید چون اگر پرواز کند، احتمال دارد که هرگز او را نبینید.

 



:: برچسب‌ها: قناری , قفس قناری , انواع قفس قناری ,
:: بازدید از این مطلب : 148
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 2 بهمن 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

شترمرغ وحشی یک پرنده چراکننده انتخاب گر می باشد. انتخاب خوراک به وسیله شترمرغ وحشی در آفریقای جنوبی و انتخاب گیاه توسط آن ها تحت تاثیر فراونی نسبی پوشش گیاهی و تراکم پرنده ها می باشد.

شترمرغ ها گونه های گیاهی  با میزان چربی، فنول، تانن، سدیم و یا اگزالات کلسیم بالا را انتخاب می کنند.

مطالعه بر روی جوجه شترمرغ ها در طبیعت

 در یک مطالعه استارتر جوجه هایی ۱ هفته ای را به صورت آزاد در دشت های بدون درخت (acacia savanna)، مورد مطالعه قرار دادند. انتخاب خوراک در درجه اول به صورت انتخاب بصری بود؛ به این صورت که جوجه ها به سمت شاخ و برگ های سبز روشن جذب می شوند و ظاهرا طعم خوراک در درجه دوم قرار داشت و در نهایت آن ها علف های پهن برگ و علف های تازه را انتخاب می کردند و برگ های علوفه بالغ مصرف نمی شد.

غذای شترمرغ

تغذیه طبیعی شترمرغ های بالغ

شترمرغ های بالغ در مناطق مختلف آفریقای جنوبی ۳۹ درصد از مصرف خوراک خود را به شاخه ها (اندام های هوایی گیاه) اختصاص می دهند در حالی که تمام بخش های گیاه، گل ها، برگ ها و میوه ها به ترتیب ۲۵، ۶/۱۶، ۲/۱۲ و ۱/۴ درصد از جیره غذایی آن ها را به خود اختصاص می داد. بر این اساس بیان داشتند که شترمرغ های وحشی از جمله مصرف کنندگان علوفه ای انتخاب گر می باشند زیرا این پرندگان، علوغه و یا درختچه های یک ساله را به چند ساله ترجیح می دهند.

شترمرغ های بالغ و نیمه بالغ تمایل به انتخاب گیاهانی که رشد کمی کرده اند را دارند و به ندرت تمایل به خوردن مواد چوبی شده را از خود نشان می دهند. میانگین پروتئین خام گیاهان انتخاب شده ۱۲ درصد بوده و از مصرف گونه های آب دار با غلطت کلسیم بیش از ۹ درصد اجتناب شد (بر اساس ماده خشک).

شترمرغ

با وجود این که گزارش شده است که شترمرغ ها از انواع گونه های جانوری تغذیه می کنند اما شواهدی مبنی بر این که شترمرغ ها همه چیز خوار باشند پیدا نکردند. در تحقیقات تنها مقادیر بسیار کمی از مواد حیوانی از قبیل بخش هایی از حشرات، مدفوع بزکوهی و استخوان های کوچک را در محتویات معده شترمرغ های بالغ وحشی کشتار شده پیدا کردند.

این احتمال وجود دارد که بخش های حیوانی به صورت اجزاء خیلی جزئی بخشی از جیره غذایی شترمرغ ها را شامل شود.



:: برچسب‌ها: شترمرغ , غذای شترمرغ , جیره غذایی طبیعی شترمرغ ,
:: بازدید از این مطلب : 144
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 25 دی 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

تخم فنچ به دو دلیل ممکن است به جوجه تبدیل نشود:

دلیل اول این که اساساً تخم فنچ بارور نبوده و اصلاً جنینی در آن تشکیل نشده باشد. دلیل دوم این که در فرایند جوجه کشی، جنین موجود در تخم فنچ مرده باشد. برای هر کدام از این دو حالت، علل بسیاری امکان پذیر است.

تخم فنچ
تخم فنچ نابارور به علل زیر ممکن است تولید شده باشد:

۱. بی تجربگی جنسی در پرنده های جوان ممکن است موجب عدم موفقیت کامل در جفت گیری شده و نهایتاً اسپرم پرنده نر به دستگاه تناسلی پرنده ماده نرسد.
۲. جفت شدن نامناسب فنچ ها نیز می تواند به این امر منجر شود. به عنوان مثال ممکن است در پرورش اختصاصی یک جفت فنچ اشتباهاً دو پرنده ماده انتخاب شده باشند و یا نر و ماده منتخب پرورش دهنده ممکن است با هم سازگار نبوده و عملاً جفت نشوند. همچنین جفت کردن پرنده های خیلی جوان یا خیلی پیر نیز ممکن است علت ناباروری تخم فنچ باشد.

۳. عدم تامین عوامل محیطی موثر در جفت گیری موفق فنچ ها از سوی پرورش دهنده نیز می تواند علت ناباروری تخم فنچ ها باشد. تامین لانه مناسب برای گونه هایی که در لانه جفت گیری می کنند، چوب نشیمن ثابت و فاقد لرزش برای گونه هایی که بر روی چوب نشیمن جفت گیری می کنند، دوره نوردهی مناسب و دارای طیف کامل مورد نیاز چرخه جنسی پرنده ها، تغذیه مناسب فنچ ها و تامین نور، دما و رطوبت در دامنه مطلوب و به دور از استرس از موارد مهمی است که می توانند باعث برطرف کردن این مشکل شوند.

۴. نقص ژنتیکی در پرنده ها مانند ضریب همخونی بالا

۵. نقص فیزیولوژیکی در یکی از پرنده های نر یا ماده مانند عفونت یا تومور در اندام های تناسلی

۶. نقص اندام ها در یکی از پرنده های نر یا ماده مثل لنگش، چاقی و یا فقدان انگشتان پا

۷. جفت کردن به گونه‌ای برخی از فنچ ها، علی رغم جفت شدن و جفت گیری ظاهری به باروری تخم فنچ ها منجر نمی‌شود.

تخم فنچ

تشخیص بارور بودن تخم فنچ

گاهی اوقات تخم فنچ ممکن است به اشتباه نابارور تشخیص داده شود ولی در واقع تخم فنچ بارور بوده و جنین آن دچار مرگ زود هنگام رویانی شده باشد. درجه حرارت نادرست، تکان خوردن و لرزش لانه، ناهنجاری تخم پرنده و صفات ژنتیکی کشنده از شایع‌ترین علل مرگ زود هنگام جنینی است.

در اکثر موارد، مرگ زود هنگام جنینی با نوربینی تخم فنچ قابل مشاهده نیست و برای تشخیص آن نیاز به مشاهده داخل تخم پرنده توسط دامپزشک خبره یا شخصی آگاه می باشد. مشاهده بلاستودیسک سفید رنگ، بیانگر نابارور بودن تخم و وجود بلاستودرم (صفحه‌ای به شکل سرپوش بر روی ناحیه قطب زرده تخم فنچ که شامل لایه های زاینده اولیه است) بیانگر نوع بارور بودن تخم پرنده و مرگ رویان است. مرگ جنین ممکن است در اواسط دوره جوجه کشی فنچ در دستگاه جوجه کشی نیز رخ دهد که معمولاً به علت کمبود برخی مواد مغذی است. در واقع تخم گذاشته شده توسط یک پرنده ماده دچار کمبود ویتامین ها، در ثلث دوم دوران جوجه کشی، دچار مرگ جنینی می‌شود.

فنچ

تاثیر تغذیه فنچ بر بارور بودن تخم فنچ:

کمبودهای تغذیه ای جزئی همزمان با تخلیه ذخایر بدنی فنچ های ماده در فصل تولید مثل، به کمبود های بزرگ تبدیل می‌شود. اگرچه عفونت های باکتریایی یا قارچی نیز ممکن است باعث مرگ جنین در مراحل میانی دوره جوجه کشی فنچ گردد اما این مشکل در اغلب موارد مسئول مرگ در اواخر دوره جنینی است. مرگ جنینی در اواخر دوره جوجه کشی نیز ممکن است رخ دهد که عفونت های باکتریایی یا قارچی، دما یا رطوبت نامناسب یا وجود یک اختلال ژنتیکی (عمدتاً حالت غیر طبیعی جنین در زمان تفریخ تخم فنچ) از عمده دلایل آن است.

سلامت فنچ ها، رعایت بهداشت و روش قرنطینه مناسب، تامین لانه، قفس و بستر لانه تمیز، در جلوگیری از ورود عوامل بیماری زا به تخم فنچ از اهمیت زیادی برخوردار است و از آلوده شدن تخم و مرگ جنینی ناشی از آن پیشگیری می کند. علاوه بر این، پرندگان باید در یک منطقه‌ای پرورش یابند که عاری از سموم مونوکسیدکربن، نیکوتین، علف کش ها و حشره کش ها باشد. ارائه برخی از آنتی بیوتیک به پرنده های مولد می تواند منجر به مرگ و میر جنین شود و از این رو در صورت ضرورت درمان فنچ ها با آنتی بیوتیک ها، تاخیر در برنامه تولید مثلی فنچ ها توصیه می‌شود.

فنچ

فنچ

 



:: برچسب‌ها: تخم فنچ , جوجه کشی فنچ , دستگاه جوجه کشی ,
:: بازدید از این مطلب : 210
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 14 دی 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

در ایران معمولا برای نگهداری گله های مرغ تخمگذار از روز اول تا پایان مرحله بهره برداری از دو روش استفاده می شود.

روش اول که بیشتر در مرغداری های معمولی و کوچک انجام می شود؛ گله در مرحله رشد تا قبل از شروع تخمگذاری بر روی زمین پرورش داده می شود و سپس در مرحله تخمگذاری به قفس منتقل می شود.

پرورش مرغ تخمگذار

روش دوم بیشتر در مرغداری های بزرگ و صنعتی انجام می شود. گله از روز اول تا روز آخر در قفس نگهداری می شود. این روش دارای مزایای بیشتری نسبت به روش اول است و از این رو روش اول به مرور منسوخ شده است. بسته به روش انتخاب شده وسایل مورد نیاز برای نگهداری متفاوت است.

پرورش مرغ تخمگذار

اصولا سالن های مخصوص نگهداری نیمچه و مرغ های تخمگذار در ایران به دو صورت معمولی (باز) و بسته یا ویندولس ساخته می شود و بسته به موقعیت محل، سلیقه و مدیریت به ابعاد و اشکال مختلف ساخته می شود. ولی امروزه بیشتر در مرغداری های ایران از ساختمان های سوله استفاده می شود که اغلب دارای ابعاد استاندارد با عرض ۱۲ – ۱۴ متر و طول ۱۰۰ تا ۱۲۰ متر است.

بر اساس ظرفیت این سالن‌ها وسایل مربوطه تهیه و نصب می گردد. از این سالن ها ممکن است هم برای پرورش جوجه ها و نیمچه ها قبل از تخمگذاری و هم برای مرغ های تخمگذار در قفس استفاده شود.

 امروزه در تمام کشورهای پیشرفته دنیا برای پرورش و نگهداری مرغ های تخمگذار از قفس استفاده می شود. این روش به علت مزایای اقتصادی و بهداشتی که دارد علاوه بر مرغ های تخمگذار برای پرورش جوجه های گوشتی و حتی مادرهای گوشتی و تخمگذار به کار برده می شود به طوری که به مرور در تمام زمینه‌های تولید طیور جانشین روش بستر شده است. در ایران نیز خوشبختانه این روش مورد اقبال تولیدکنندگان تخم مرغ قرار گرفته است به طوری که تقریباً بیش از ۹۰% از مرغ های تخمگذار با این روش نگهداری می‌شوند.

پروش مرغ تخمگذار

 اصول ساختمانی قفس‌ها

 اصول زیر باید در ساختمان انواع قفس ها رعایت شود:

  • جنس مصالحی که به کار می رود باید محکم و در عین حال سبک و قابل ضدعفونی باشد.
  • اندازه قفس های انفرادی باید طوری انتخاب شوند که در عین حالی که از نظر جا به صرفه باشد، مرغ نیز راحت باشد. ارتفاع آن به اندازه‌ای باشد که مرغ بتواند به راحتی در آن بایستد و عرض و طول آن هم به اندازه‌ای باشد که مرغ به راحتی بتواند به دور خود بچرخد.
  • کف قفس باید از میله های مشبک ساخته شود. چشم های آن باید به اندازه ای باشد که هم مرغ به راحتی روی آن حرکت کند و هم مدفوع به سهولت از بین آن ها گذشته و پایین افتد. به علاوه کف آن باید خیلی محکم باشد که بتواند وزن مرغ را تحمل کند؛ نباید زبر و خشن باشد که باعث شکسته شدن تخم مرغ ها شود؛ شیب کف هم باید مورد توجه قرار گیرد زیرا شیب خیلی زیاد باعث خواهد شد که تخم مرغ به سرعت بغلتد و موجب ترک دار شدن تخم مرغ‌ها گردد و شیب کم باعث کثیف شدن و همچنین شکستن تخم مرغ در زیر پای مرغ خواهد شد.
  • در قفس ها، به هر شکلی که ساخته می شوند باید طوری تعبیه شوند که از فرار مرغ ها جلوگیری کنند و باز و بسته کردن آن ها هم آسان باشد تا در موقع واکسیناسیون یا گرفتن مرغ وقت زیادی را نگیرد بدین منظور پهنای در باید به اندازه کافی باشد.
  • دانخوری و آبخوری ها باید به نحوی طراحی شده باشند که از ریخت و پاش جلوگیری شود، منوط به این که مرغ بتواند به آسانی از آن ها استفاده کند.

پرورش مرغ تخمگذار



:: برچسب‌ها: مرغ تخمگذار , نگهداری مرغ تخمگذار ,
:: بازدید از این مطلب : 182
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 12 دی 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

قفس کاسکو محل انزوای طوطی خاکستری است و مکانی است که در آن پرنده می‌تواند استراحت کرده و احساس امنیت کند.

در قفس کاسکو هیچ عملی که سبب شگفت زدگی پرنده شود روی نمی‌دهد. داخل آن غذا و اسباب بازی هایی برای بازی کردن وجود دارد. از او چیزی خواسته نمی شود و نهایتاً قفس پناهگاهی برای پرنده به شمار می رود.

 محیطی که به خوبی طراحی شده باشد، تربیت طوطی خاکستری دارای اعتماد به نفس و خوش رفتار را تسهیل می کند. یک قفس کاسکو با ایمنی بالا، مکان امنی است که باعث سازگاری موفقیت آمیز پرنده می شود.

ولی محیط امن از لحاظ فیزیکی، فقط بخشی از یک محیط مناسب می‌باشد. عناصر و شرایط محیطی گوناگونی که مربوط به رفتار و اجتماع هستند می بایست هنگام تربیت کاسکو مدنظر قرار گیرند.

قفس کاسکو

قفس کاسکو

برترین طوطی ها، لیاقت بهترین وسایل و تجهیزات را دارند و قفس کاسکو یکی از این اجزاء خیلی مهم است. پیشرفت های جدید در طراحی قفس ، باعث گردیده تا محیط قابل قبولی برای پرنده در داخل قفس ایجاد گردد. قفس کاسکو امروزه اغلب دارای پوشش های خوب که بعضاً از جنس فولاد ضد زنگ هستند ساخته می شوند. کف برخی از آن ها دارای نوارهای کاغذی است که باعث می‌شود کف قفس به راحتی تمیز گردد. برخی از این نوع قفس ها دارای پایه ی چرخ دار می باشند که این امر باعث سهولت جابجایی قفس کاسکو می گردد و نیز اغلب آن ها دارای سه یا تعداد بیشتری ظرف آب و غذا هستند.

یک کاسکو اگر تحت نظارت و مراقبت قرار نگیرد، سرگردان خواهد شد. او ممکن است تصمیم بگیرد که سیم برق را بجود، یک گیاه سمی را بخورد یا این که به درون توالت بیفتد. نمی‌توان انتظار داشت که پرنده درون محیطی که برای انسان فراهم گردیده است تصمیمات عاقلانه اتخاذ کند. وجود قفس به منظور ایجاد امنیت فیزیکی و روانی برای پرنده ضروری است.

قفس کاسکو

قفس جوجه کاسکو

اگر اولین قفس جوجه به درستی انتخاب نگردد، جوجه کاسکو رفتارهای نامناسبی از خود نشان خواهد داد. اولین قفس کاسکو باید کوچک و ایمن باشد. جوجه خاکستری در قفس خیلی بزرگ، احتمال دارد به کف قفس افتاده و آسیب ببیند.

یک پرنده ی خیلی جوان ممکن است از خود تمایل نشان دهد که مجدداً با دست تغذیه شود یا احتمال دارد شروع به جویدن پر‌ها نموده و رفتارهای ناشی از ترس را در خود تقویت کند. این رفتارها نشانگر این هستند که پرنده در قفس خود احساس امنیت نمی کند.

قفسی که در دیواره های خود دارای میله‌های افقی کمی باشد، برای پرنده ی جوانی که هنوز در ایجاد توازن برای بالا رفتن مشکل دارد، مناسب نخواهد بود. جوجه کاسکو ها اغلب در مکان های کوچک و بسته احساس امنیت می‌کنند. یک قفس بزرگ، امنیتی را که یک پرنده ی جوان نیاز دارد، فراهم نمی‌کند.

قفس مناسب برای یک جوجه طوطی خاکستری، دارای ابعادی در حدود ۷۱*۵۱*۵۱ سانتی متر است که فواصل بین میله های آن در حدود ۱۹ میلی متر باشد. قفسی که ارتفاع آن کم تر از ۴۶ سانتی متر باشد، بعضا باعث ایجاد حس اسارت در پرنده شده و احساس ایمنی را به او القا نخواهد کرد؛ زیرا در این حالت، پرنده نمی‌تواند درون قفس فعالیت لازم را به راحتی انجام دهد. به منظور ایجاد حس امنیت در یک پرنده ی خجالتی، باید بالای قفس کاسکو با استفاده از یک حوله ی خاکستری که از دیواره های اطراف حدود ۱۰ الی ۱۳ سانتی متر به پایین افتاده باشد، پوشش داده شود. بهتر است این کار زمانی که پرنده درون قفس نیست انجام گردد.

اگر شما هم اکنون یک قفس بزرگ برای طوطی جدید خود خریده اید بهتر است جهت امنیت و راحتی پرنده تعداد میله‌های افقی آن را افزایش دهید. پس از گذشت مدت زمان کافی، یعنی هنگامی که پرنده ی جوان شروع به کسب اعتماد به نفس و استقلال می کند، می توانید تعداد میله ها را کاهش دهید. اگر افزودن میله های جدید مشکل یا غیر ممکن است، در این صورت برخی پرندگان از وجود یک نشیمنگاه که در کف قفس کاسکو قرار داده شده باشد و آن ها را اندکی از کف قفس بالاتر نگه داشته و در گوشه ی قفس قرار گرفته باشد احساس رضایت می کنند که این خود باعث افزایش اعتماد به نفس در آن ها می گردد.

قفس جوجه کاسکو

قفس دائمی کاسکو

هنگامی که طوطی خاکستری یک ساله می شود، اعتماد به نفس کافی برای انتقال به قفس دائمی را به دست می آورد. البته قفسی که فقط برای استراحت و خواب در طول شب به کار می‌رود، لزوما نباید بزرگ باشد. در صورتی که بیشتر اوقات پرنده مجبور باشد در طول روز تنها بماند و یا این که صاحب پرنده به مسافرت می رود و پرنده مجبور می گردد مدت زمان طولانی را در قفس بگذراند، قطعاً قفس کاسکوبزرگتری مورد نیاز خواهد بود، لذا قفس با ضلع جانبی ۶۱ سانتی متر، ضلع جلوی ۹۱ سانتی متر و ارتفاع ۱۲۲ سانتی متر که اگر ارتفاع پایه های آن را ۳۰ سانتی متر محاسبه کنیم، سقف آن در حدود ۱۵۲ سانتی متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد، احتمالاً بهترین انتخاب به شمار می‌رود. این فضا برای کاسکو های دم قرمز و تایمنه مناسب بوده و در آن احساس امنیت و شادی می‌کنند.

به هر حال این نیازهای عاطفی پرنده است که اندازه ی مناسب قفس را تعیین می‌کند. برخی کاسکوها، در قفس هایی که بزرگ باشد، احساس راحتی و امنیت نمی‌کنند. درصد کمی از کاسکوها نیز در قفس های کوچک، حالت از جمع گریزی پیدا می‌کنند. در هر صورت می بایست در نظر داشت، قفسی که برای یک طوطی خاکستری مناسب به نظر می‌رسد، ممکن است برای پرنده ی دیگر سبب بروز رفتارهای عصبی گردد.

قابلیت استفاده ی قفس، فاکتور دیگری است که در تعیین نوع آن، موثر است. قفسی که دارای میله های جانبی افقی باشد، پرندگانی را که در بالا رفتن بسیار چالاک هستند تشویق می‌کند که مرتبا از دیواره ها بالا و پایین بروند. در حالی که اگر آن ها واقعاً بخواهند می‌توانند از میله های عمودی نیز بالا و پایین بروند ولی به منظور انجام این عمل به محرک قوی نیاز دارند. بدون میله های افقی، آن ها کمتر از دیواره ها بالا و پایین خواهند رفت و اغلب اوقات بر روی نشیمنگاه ها عقب و جلو رفته و خود را سرگرم خواهند نمود. حداقل دو طرف قفس یعنی جلو و عقب یا پهلوها، باید دارای میله‌های افقی باشند. قفسی که میله‌های افقی اندکی داشته باشد، سبب بی تحرکی پرنده یا کاهش کنجکاوی در او خواهد شد. از قفس های مدور یا استوانه ای شکل استفاده نکنید؛ زیرا طوطی های خاکستری خجالتی اغلب در گوشه ها احساس امنیت می کنند.

قفس کاسکو

ویژگی های مهم قفس کاسکو

استفاده از در بزرگ باعث می شود که پرنده هنگام ورود و خروج، رفتارهای ناشی از ترس از خود بروز ندهد. پرنده هنگامی که می‌خواهد از در عبور کند، باید قادر باشد که به راحتی روی دست بنشیند و مجبور نباشد سر خود را خم کند. استفاده از در بزرگ این امکان را فراهم می‌آورد که پرنده از بیرون آمدن و بازگشتن به داخل قفس بر روی دست، اکراه نداشته باشد. از طرفی در صورت قدم برداشتن، پرنده این عمل را راحت تر انجام خواهد داد.

قفس کاسکو

برای انتخاب قفس کاسکو (قفس مناسب) موارد زیر را در نظر بگیرید:

 موادی که در ساخت قفس استفاده شده است.

 ساختار یا طراحی قفس

 کیفیت قفس

 مناسب بودن جهت نصب نشیمنگاه و سایر تجهیزات

 آسان بودن تمیزکاری و نظافت داخل قفس

 نوع مواد:

بهتر است قفس کاسکو از فلز ضد زنگ ساخته شودمواد قابل قبول برای این کار عبارتند ازاستیل، برنج یا کروم و سیم های آبکاری شده که براق نباشد. قفس هایی که دارای پوشش های پودری باشند، می‌توانند در مقابل ضربات منقار پرنده مقاومت نموده و بسیار ایمن هستند. یک قفس چوبی، صرف نظر از این که چه نوع چوبی در ساخت آن به کار رفته باشد، در نهایت توسط پرنده به صورت خورده چوب در خواهد آمد.

پوشش ها و میله های آبکاری شده ی براق که دارای فلز روی باشند، سمی بوده و نباید در ساخت قفس کاسکو استفاده گردند. در صورت استفاده از میله های آبکاری شده می‌توان آن ها را با پاک کردن سطح شان با استفاده از شوینده ها و یا سرکه ایمن نمود. درصورتی که میله های قفس رنگ شده باشند منقار قوی طوطی های خاکستری به راحتی قادر است که رنگ را از روی میله ها جدا کند.

 میله ها:

فاصله ی بین میله های قفس کاسکو می بایست به حدی باشد که پرنده نتواند سر خود را از بین میله ها خارج کند و از سوی دیگر فواصل بین میله ها نباید به اندازه ای کوچک باشد که چنگال پرنده بین آن ها گیر کند. باید از به کار بردن میله ها یا سیم های تزیینی خودداری نمود. پاهای اغلب پرندگان به این میله هایی که به شکل v قرار گرفته اند، مانند نقاطی که میله ها در سقف قفس های گنبدی به هم می رسند، منجر به آسیب دیدگی پای پرنده می شوند. از طرفی قفس های مدور باعث ایجاد ترس در پرنده می گردند. هنگامی که دیواره ی عقبی قفس کاسکو در مجاورت دیوار قرار می گیرد، کاسکو ها احساس امنیت بیشتری می کنند. اغلب طوطی های خاکستری، اهمیت قابل توجهی به گوشه ها می دهند.

ضخامت میله های قفس کاسکو می بایست به حدی باشد که پرنده نتواند آن را خم کند. نقاطی که میله ها به یکدیگر متصل می شوند، باید صاف و فاقد لبه های تیز باشد. از سوی دیگر پرنده نباید امکان جدا کردن قطعات قفس را از یکدیگر داشته باشد. سطح میله ها نباید پوسته پوسته شوند. در نظر داشته باشید که پرنده می بایست مدت طولانی درون این قفس زندگی کند.

 نشیمنگاه ها:

ممکن است نشیمنگاه هایی که همراه با قفس کاسکو ارائه می شوند، برای کاسکو های دم قرمز یا تایمنه مناسب نباشند. بیشتر از قفس های بزرگ دارای نشیمنگاه هایی از جنس چوب سخت هستند به اندازه ی آن ها برای پرنده های بزرگ مانند طوطی کاکلی (کاکاتو) و ماکائو (طوطی دم بلند آمریکای جنوبی) مناسب می باشند. اغلب اوقات این نشیمنگاه ها برای طوطی های خاکستری بزرگ هستند.

نشیمنگاه هایی که با دست نگه داشته می شوند و نیز آن هایی که ثابت هستند، باید در انواع مختلف و با اندازه ی مناسب ساخته شوند، به نحوی که پرنده بتواند به راحتی بر روی آن ها بنشیند. برای این که پرنده قادر باشد نشیمنگاه را با پاهای خود محکم بگیرد، دو انگشت بلند پرنده که در جهت مخالف یکدیگر قرار دارند، می بایست اندکی بیشتر از نصف محیط نشیمنگاه را پوشش دهند. شاخه های نرم درختان، مانند چوب درخت تبریزی، تا وقتی که پوست آن ها سالم باشد، مناسب هستند. چوب درختان میوه مانند آلو و مرکبات نیز به منظور استفاده به عنوان نشیمنگاه، عالی هستند. از موادی که بسیار سخت، صاف یا زبر باشند، استفاده نکنید. نشیمنگاه هایی از جنس پلاستیک و pvc اصلا مناسب نیستند. پاهای طوطی خاکستری به منظور ایستادن بر روی شاخه هایی که پوست گیاهی بر روی آن ها وجود دارد، سازگار شده اند. پوست کف پاهای آن ها می بایست با بافت پوست شاخه در تماس باشد تا پرنده بتواند خود را در موقعیت مناسبی حفظ کند. نشیمنگاه های نامناسب باعث می شوند که لکه های ناشی از ساییدگی و یا نرم شدگی در کف پاهای پرنده ایجاد گردد. این لکه ها ممکن است دردناک شده و مشکلات جدی را برای پرنده به وجود آورند. نشیمنگاه هایی که از شاخه های درختان ساخته می شوند چندان گران نبوده و برای سلامتی پرنده نیز مناسب تر هستند. بهتر است که چند عدد از آن ها را تهیه کرده و با آب و صابون شستشو داده و در مقابل آفتاب قرار دهید تا خشک گردند.

کاسکو ها علاقه دارند که اوقات زیادی را روی سقف قفس گذرانده و به شدت بال بزنند. سقف قفس کاسکو باید به خوبی با این فعالیت سازگاری داشته و دقت کنید نشیمنگاهی که در بالای قفس قرار می‌دهید ایمنی لازم را برای پرنده داشته باشد.

 



:: برچسب‌ها: قفس کاسکو , کاسکو ,
:: بازدید از این مطلب : 213
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 6 دی 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : بلدرچین دماوند

در میان انواع نژادهای شترمرغ رایج در دنیا مثل شترمرغ استرالیایی (امو) ، شترمرغ گردن سیاه ، شترمرغ بومی نیوزلند (کیوی)، شترمرغ آمریکایی (ریه)، شترمرغ بومی آفریقا بزرگترین گونه شترمرغ می باشد.

نژادهای شترمرغ

 شترمرغ گونه های مختلفی دارد که انواع آن عبارتند از:

  • شتر مرغ بومی آفریقا
  • شتر مرغ بومی استرالیا (امو و کیساوری)
  • شتر مرغ بومی نیوزلند (کیوی)
  • شتر مرغ بومی آمریکای جنوبی (ریه)

 شتر مرغ بومی آفریقا

 بزرگترین گونه شتر مرغ، شتر مرغ آفریقایی است که انواع گونه های آن به گردن آبی، گردن قرمز و گردن سیاه معروف هستند. از این گونه ها عمدتاً به منظور تولید پر، پوست و گوشت استفاده می شود. گونه کوچک تر این پرنده که به امو معروف است، مخصوص مناطق استرالیا بوده و چربی زیر پوست آن دارای ارزش اقتصادی می باشد. گونه های بومی و یا شتر مرغ مناطق آمریکای جنوبی کوچک تر از سایر گونه ها است و دارای انگشت می باشند. زیستگاه این پرندگان در آمریکای لاتین بوده و تولید آن به صورت صنعتی هنوز توسعه قابل ملاحظه نیافته است. پرورش شترمرغ گونه آفریقایی به دلیل وزن زیاد، کیفیت مناسب پوست و توان بالای مقاومت در برابر خشکسالی و شرایط سخت و سازگاری با شرایط محیطی مورد توجه قرار گرفته است. میانگین سن شترمرغ ۵۰ سال بوده و می تواند تا سن ۷۵ سال عمر نماید. وزن شترمرغ نر ۱۳۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم و وزن ماده آن ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم می باشد. باید توجه داشت که نوع نژاد در وزن شترمرغ اثر قابل ملاحظه‌ای دارد. قد پرنده از سطح زمین تا تاج آن دو تا دو و نیم متر است.

 رنگ پر پرنده های نر، سیاه با بال های خارجی سفید بوده و دم آن آراسته می باشد. پرنده ماده معمولاً کوچک تر و دارای پرهای قهوه ای روشن است و قبل از رسیدن به سن بلوغ چندین بار پر ریزی دارد. تولید مثل در شتر مرغ از ۳۰ ماهگی آغاز و بیست سال ادامه می یابد. معمولاً خانواده این پرنده از یک ماده و نر تشکیل می شود. متوسط تعداد تخم گذاری در هر دوره ۴۰ عدد است و دوره خواب روی تخم ۴۲ روز به طول می انجامد. شترمرغ ماده ممکن است خوابیدن روی تخم را از دو سالگی شروع کند اما این حالت طبیعی نیست و سن مناسب برای آن ۴ تا ۵ سالگی است. توانایی تولید در شترمرغ بسیار متغیر است و این امر بستگی به مدیریت مزرعه و تغذیه دارد.

 زندگی و توان مقاومت جوجه تا حدود زیادی بستگی به شیوه های مدیریت دارد و تلفات جوجه ها حدود ۴۰ درصد است. بر اساس آمارهای موجود به طور متوسط از هر شترمرغ ماده در سال ۲۰ جوجه تولید می شود. از نقطه نظر کیفیت پوست، شترمرغ سیاه آفریقایی بالاترین کیفیت پوست را داراست. هم چنین بیشترین مقدار روغن برای تولید محلول ها و پمادهای پوستی را همین نوع شترمرغ از آن خود کرده است. از پوست یک شتر مرغ سیاه آفریقایی ۱۴ فوت مربع چرم به دست می آید که از آن می توان سه جفت چکمه با قیمت تقریبی ۸۰۰ دلار برای هر جفت تهیه نمود. از یک شترمرغ گردن سیاه آفریقایی ۲۵۰ پوندی (حدود ۱۱۲ کیلوگرم) می توان ۵۸ کیلوگرم گوشت قرمز به دست آورد.

شترمرغ آفریقایی

گونه های مختلف شتر مرغ آفریقایی

 آفریقای شمالی (گردن قرمز)

 این گونه دارای گردن قرمز و تکه های شاخی بدون مو روی سر و پرهای مجعد و باقوام می باشند. تخم آن ها بزرگتر و صاف تر از گونه های آفریقای جنوبی است. این نژاد دارای تولید گوشت بیشتر، بلوغ دیرتر و تخم گذاری کمتر می باشد.

شترمرغ گردن قرمز

 آفریقای شرقی (گردن آبی)

 اندکی بزرگتر از انواع آفریقای جنوبی هستند و دارای گردن متمایل به آبی می باشند. محل زندگی آن ها به طور عمده کشور تانزانیا است، اما امروزه سایر کشورها نیز به پرورش این گونه شترمرغ می‌پردازند.

شترمرغ گردن آبی

سومالیایی (گردن سیاه)

 این گونه کوچکتر از انواع آفریقای جنوبی هستند و دارای یک تکه مشخص شاخی بر روی پوست بوده و رنگ بدن آن خاکستری می باشد. حیوانی ساکت و آرام است اما در تولید جوجه ضعیف و دارای جثه کوچک می‌باشد.

شترمرغ گردن سیاه

 سایر گونه های شتر مرغ

امو (شترمرغ استرالیایی)

امو بومی مناطق استرالیا است و از جمله پرندگان سینه پهن است. محصولات استحصال شده از آن دارای کیفیت متفاوت می باشد که در نتیجه به کارگیری محصولات تولید شده نیز متفاوت می باشد. تولید و پرورش اما با حدود یک قرن تاخیر بعد از دیگر انواع شترمرغ و از سال ۱۹۸۰ میلادی آغاز و پرورش آن در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت.

محصولات به دست آمده از امو شامل روغن، تخم و چرم می باشد. روغن استحصال شده از این پرنده حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ است. در سال های آغازین پرورش این پرنده، روغن امو به عنوان محصول اصلی در بازار مورد توجه قرار گرفت. گوشت امو سرشار از پروتئین، آهن و دارای میزان بسیار کمی کلسترول است. استفاده از روغن امو در صنعت دارویی به ویژه درمان بیماری های پوستی، تنظیم کلسترول، در تولید کپسول برای بیماران مبتلا به آماس، ورم مفصل و کاهش درد، جلوگیری از سوختگی ها و تهیه مواد آرایشی مورد استفاده قرار می گیرد، اما تقاضا برای روغن این پرنده در سال‌های اخیر کاهش یافته است.

 اگرچه هنوز آمار دقیقی از جمعیت امو در جهان وجود ندارد اما مناطق مختلفی از جهان مانند استرالیا، آمریکا، چین، نیوزلند، کانادا و چند کشور اروپایی مانند هلند و بلغارستان به پرورش امو اشتغال دارند. پرورش امو عمدتاً به منظور تجارت روغن و پوست صورت می گیرد و کشورهای آمریکا و استرالیا به عنوان مهم ترین بازار گوشت و روغن و کانادا به عنوان بازار عمده چرم و پر این پرنده است. در سال‌های اخیر به جهت کاهش تقاضا برای روغن و چرم این پرنده، روند توسعه مزارع آن رو به کاهش نهاده و باعث عدم رونق این صنعت در دهه اخیر شده است.

شترمرغ امو

کیوی، کیساوری و ریه

کیوی و کیساوری

شتر مرغ کیوی، بومی کشور نیوزلند است و شتر مرغ کیساوری بومی استرالیا بوده و بیشتر شبیه امو می باشد و محصولات آن نیز در ردیف محصولات امو طبقه بندی می شود اما وزن بدن و لاشه این پرنده نسبت به امو پایین تر است. به همین جهت کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.

شترمرغ کیوی شترمرغ کیساوری

شترمرغ ریه

شترمرغ ریه، بومی مناطق آمریکای جنوبی بوده و وزن بدن و لاشه آن نیز از امو پایین تر است. ریه بر خلاف امو دارای پنجه شبیه پرندگان است. با توجه به زیستگاه ریه در آمریکای جنوبی و تشابه زیاد آن به امو، بیشتر فرآورده ای ریه از جمله پوست آن به جای امو مورد مبادله قرار می گیرد.

شترمرغ ریه

 



:: برچسب‌ها: شترمرغ , پرورش شترمرغ , نژادهای شترمرغ ,
:: بازدید از این مطلب : 152
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 25 آذر 1396 | نظرات ()