جنین در اطراف زرده رشد می‌کند و به‌ مرور زرده توسط رشد شکم جوجه احاطه‌ شده و و در نهایت از طریق بند ناف وارد محوطه شکمی جوجه می‌شود. باقیمانده زرده که وارد بدن جوجه می شود 24 تا 48 ساعت پس از تولد جوجه می‌تواند احتیاجات غذایی جوجه را تأمین کند.

زرده معمولاً چربی و بخشی از پروتئین موردنیاز جنین را تأمین می‌کند. بااینکه نطفه دقیقاً بر روی زرده قرارگرفته است ولی تقریباً آخرین بخش تخم که برای رشد جنین مصرف می‌شود زرده است!

بنابراین ترکیبات زرده از لحاظ مواد مغذی مثل پروتئین، چربی، ویتامین ها، املاح معدنی و غیره در کیفیت جوجه تاثیر زیاد و تعیین کننده ای دارند ولی رنگ زرده تاثیر اثبات شده ای بر روی کیفیت جوجه تولیدی ندارد.

به همین دلیل است که جوجه یک‌ روزه تا 24 ساعت پس از تولد معمولاً به خوراک نیاز ندارد. چون تمام مواد مغذی مورد نیاز را از باقیمانده زرده تأمین می کند.

اگر تغذیه دستی جوجه بلافاصله بعد از تولد شروع شود ممکن است زرده به‌خوبی در بدن مصرف نشود. به دلیل مواد غذایی زیادی که در زرده وجود دارد احتمال عفونت و فساد آن و درنتیجه تلف شدن جوجه وجود دارد.

بنابراین بهتر است در 24 ساعت اول پس از تولد جوجه خوراک در اختیار جوجه قرار نداد. خوشبختانه جوجه‌ها هم در 24 ساعت اول تولد اشتهای زیادی ندارند؛ اما آب را می‌توان پس از خروج جوجه از دستگاه جوجه کشی در اختیار آن قرارداد. تا در اثر گرمای محل پرورش و تحرک جوجه، آب بدن از دست نرود.

اگر عفونت و آلودگی در داخل تخم یا در دستگاه  وجود داشته باشد این آلودگی ها قبل از بسته شدن و خشک شدن بند ناف ممکن است وارد بدن جوجه شده و زرده را عفونی کند و در نهایت سبب تلف شدن جوجه شود.

جوجه‌ها معمولاً هم‌زمان از تخم خارج نمی‌شوند بنابراین از زمان تولد اولین جوجه تا آخرین جوجه یک میانگین ساعت در نظر گرفته‌ شده و مبنای اولین تغذیه جوجه‌ها در سالن پرورش قرار داده می‌شود.